Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Koninie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 01-09-2016 r.

Sąd Rejonowy w Koninie V Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Iwona Szczepańska

Protokolant: p.o. sekretarz sądowy Malwina Lisowska

po rozpoznaniu w dniu 18-08-2016 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z o.o. w S.

przeciwko (...) S.A. w Ł.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 3.617,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSR Iwona Szczepańska

Sygn. akt V GC 454/15

UZASADNIENIE

Powódka (...) sp. z o.o. w S. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) S.A. w Ł. kwoty 70.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27.02.2015r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że na podstawie umowy zawartej z (...) S.A. prowadziła roboty podtorowe w torze nr 2 na szlaku S. – O.. W dniu 15.06.2013r. na skutek zderzenia ze spycharką (...) doszło do wykolejenia jednego z wagonów pociągu I. i jego uszkodzenia. Wobec powyższego na Generalnego wykonawcę- konsorcjum, którego liderem była (...) S.A. zamawiający nałożył trzy kary umowę po 35.000 zł. Następnie Generalny wykonawca roszczenie regresowe skierował do podwykonawcy (...) S.A. a ta do (...) S.A., która następnie 2 roszczenia regresowe dotyczące braku obecności sygnalisty i nadzoru podczas pracy pojazdu w skrajni toru czynnego nr 2 szlaku O. – S. oraz pozostawienia pojazdu w skrajni toru czynnego nr 2 szlaku O. – S. skierowała do powódki. Obciążenie zaś po 35.000 zł dotyczyło każdego z w/w przypadków. Dodała, że szkoda została zgłoszona pozwanej z polisy OC spycharki, lecz została ona rozpatrzona negatywnie a pozwana odmówiła odszkodowania.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu potwierdziła, że w dniu 15.06.2013r. doszło do zderzenia ze spycharką marki C. (...) z pociągiem I. relacji S. Główny K., w wyniku którego doszło do wykolejenia się jednego z wagonów. Podkreśliła jednak, że nie widzi podstaw do wypłaty odszkodowania, albowiem powódka wnosi o wypłatę odszkodowania wynikającego z kar umownych, te zaś nie wchodzą w zakres ochrony ubezpieczeniowej z art. 34 ust 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczonym Funduszu Gwarancyjnym i Polski Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z ubezpieczenia OC. Podniosła nadto, że roszczenia wynikające z umowy mogłyby być ewentualnie rozpatrywane na gruncie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami.

dowód: okoliczność bezsporna

W dniu 07.05.2013r. (...) S.A. z siedzibą w P. zleciła powódce wykonanie robót na linii kolejowej nr 143 K. K.. Natomiast Generalnym wykonawcą na zlecenie (...) S.A. była (...) S.A. z siedzibą w P..

W dniu 15.06.2013r. powódka prowadziła roboty podtorowe w torze nr 2 na szlaku S. – O.. Pracownik powódki J. S. pozostawił w skrajni toru czynnego nr 2 spycharką (...), w wyniku czego doszło do zderzenia ze spycharką wagonu pociągu I. relacji S. Główny – K., wskutek czego wagon wykoleił się.

Dowód: okoliczności bezsporne, zlecenie nr 11/05/2013 k. 33 – 55 akta szkodowe pozwanej nr (...) i (...), zeznania świadków: J. S. k. 141v,, M. L. k. 141v – 142, B. K. k. 142 i prezesa zarządu powódki R. G. k. 142.

W wyniku w/w zdarzenia doszło do uszkodzenia wagonu pociągu. Sprawca zdarzenia (...) sp. z o.o. w S. była w chwili zdarzenia ubezpieczona u pozwanej z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych- spycharki (...) za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu na podstawie umowy ubezpieczenia. W związku z powyższym zdarzeniem (...) S.A. obciążyły notą obciążeniową w kwocie 105.000 zł Generalnego Wykonawcę - konsorcjum, którego liderem była (...) S.A. w P. tytułem naliczonych trzech kar umownych, z czego dwie związane były z pozostawieniem spycharki C. w skrajni toru czynnego nr 2 szlaku O. – S. przez pracownika powódki oraz braku obecności sygnalisty w czasie jazdy pociągu (35.000 zł) oraz braku nadzoru nad wykonywaniem prac (35.000 zł). (...) S.A. w P. obciążyła swojego podwykonawcę (...) S.A. w/w notą obciążeniową a ta swojego podwykonawcę (...) S.A. w P. notą obciążeniową dotyczącą łącznie kwoty 70.000 zł, aby ta ostatnia obciążyła z tego tytułu powódkę. (...) S.A. potrąciła powódce kwotę 70.000 zł z jej wynagrodzenia.

Dowód: okoliczność bezsporna, akta szkodowe pozwanej nr (...) i (...), nota obciążeniowa nr (...)/I k. 56 – 57, pismo skierowane do (...) S.A. w W. k. 58, nota księgowa nr (...). k. 67, nota obciążeniowa nr 01/12/2014, polisa ubezpieczenia nr 338- (...) k. 69 – 70, zeznania prezesa zarządu powódki R. G. k. 142.

Szkodę zgłoszono pozwanemu ubezpieczycielowi. Pozwana wypłaciła odszkodowanie jedynie (...) S.A. za uszkodzenie wagonu. Pozwana natomiast odmówiła powódce wypłaty odszkodowania co do obciążenia powódki kwotą 70.000 zł przez swojego zleceniodawcę za pozostawienie spycharki C. w skrajni toru czynnego nr 2 szlaku O. – S. przez pracownika powódki (35.000 zł) oraz braku obecności sygnalisty w czasie jazdy pociągu oraz braku nadzoru nad wykonywaniem prac (35.000 zł).

Dowód: okoliczności bezsporne, zgłoszenie szkody, decyzje o wypłacie odszkodowania oraz odmowie, kalkulacja naprawy w aktach szkody nr (...)i (...), dwa pisma pozwanej z dnia 18.02.2015r. k.74 – 75.

Powódka nie zgadzając się z takim stanowiskiem pozwanej wezwała pozwaną do spełnienia świadczenia w kwocie 70.000 zł. Pozwana natomiast w odpowiedzi podała, że na obecnym etapie postępowania odszkodowanie nie może być przyznane.

Dowód: okoliczności bezsporne, wezwania do zapłaty powódki k. 76 – 77.

Sąd dał wiarę wskazanym w ustaleniach stanu faktycznego dokumentom, gdyż ich autentyczność i treść nie była kwestionowana przez strony, a Sąd nie dopatrzył się powodów by czynić to z urzędu.

Sąd nie znalazł także podstaw, aby kwestionować wiarygodność zeznań świadków J. S. k. 141v, M. L. k. 141v – 142, B. K. k. 142 czy prezesa zarządu powódki R. G. k. 142, były bowiem spójne, jasne, logiczne oraz korespondujące z dowodowym materiałem zebranym w sprawie w postaci dokumentów.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podkreślenia wymaga, że stan faktyczny w sprawie był bezsporny. Spór sprowadzał się do natury czysto prawnej i odpowiedzi na pytanie, czy obciążenie powódki kwotą 70.000 zł przez jej zleceniodawcę tytułem kar umownych związanych z pozostawieniem spycharki C. w skrajni toru czynnego nr 2 szlaku O. – S. przez jej pracownika (35.000 zł) oraz braku obecności sygnalisty w czasie jazdy pociągu oraz braku nadzoru nad wykonywaniem prac (35.000 zł) może być przerzucone na pozwaną jako ubezpieczyciela pojazdu (...) w okresie zaistniałego zdarzenia (k. 69 – 70) z tytułu zawartej tzw. umowy ubezpieczenia komunikacyjnego OC, a tym samym dawać jej możliwość dochodzenia od ubezpieczyciela odszkodowania na swoją rzecz.

Wyjaśnić należy na wstępie, że podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej statuuje treść art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Wynika z niej, że z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Zaś podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej kierującego pojazdem przewiduje treść art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 k.c., regulująca odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu wyrządzoną przez ruch pojazdu. W świetle ww. przepisu w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody posiadacze pojazdu mogą żądać naprawienia poniesionych szkód na zasadach ogólnych, tzn. na zasadzie wyznaczonej przez treść art. 415 k.c. (tzw. zasada winy).

Kwestia odpowiedzialności odszkodowawczej w niniejszej sprawie na tle powyższych artykułów budziła wątpliwość. Pozwana bowiem kategorycznie twierdziła, że nie ponosi odpowiedzialności za obciążenie powódki w wyniku zaistniałego zdarzenia w dniu 15.06.2013r. karami umownymi za pozostawienie spycharki C. w skrajni toru czynnego nr 2 szlaku O. – S. przez jej pracownika (35.000 zł) oraz braku obecności sygnalisty w czasie jazdy pociągu oraz braku nadzoru nad wykonywaniem prac (35.000 zł). Nadto, iż roszczenia te mogłyby być ewentualnie rozpatrywane na gruncie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Powódka zaś reprezentowała stanowisko odmienne, twierdząc że w relacjach pomiędzy nią a (...) S. A. roszczenia stwierdzone notami obciążeniowymi nie stanowiły już kar umownych, lecz odszkodowanie na zasadach ogólnych.

Z cytowanego powyżej przepisu art. 34 ust 1, że wyraźnie wynika, iż z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Dla powstania odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu (opartej na art. 436 § 1 k.c. ) konieczne jest istnienie związku przyczynowego między ruchem pojazdu a szkodą. Zdaniem Sądu wymieniony związek również musi mieć charakter związku przyczynowego, co więcej, związek ten powinien mieć także charakter związku przyczynowego adekwatnego ( art. 361 § 1 k.c.), gdyż w innym wypadku ubezpieczyciel odpowiadałby za skutki w znacznej mierze luźno związane z ruchem pojazdu w rozumieniu art. 34 ust 1 u.u.o.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy trudno, zdaniem Sądu, jednak uznać, że obciążenie powódki szkodą z tytułu kar umownych stanowi normalne następstwo uszkodzenia wagonu pociągu z tytułu pozostawienia urządzenia w skrajni toru czynnego nr 2 szlaku O. – S.. W niniejszej sprawie obarczenie odpowiedzialnością ubezpieczyciela odpowiadającego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów nie wydaje się racjonalne i zasadne. Zważyć wypada, że pierwsze podmioty występujące w łańcuchu kooperacyjnym mogły ustanowić kary umowne w niebotycznej wysokości, co przy przyjęciu założenia niebadania tego związku, nakazywałoby niejako automatyczne uwzględnienie roszczenia i wypłatę przez ubezpieczyciela odszkodowania (do granic ubezpieczenia), co prowadziłoby do absurdalnych sytuacji. Bez znaczenia jest zatem rozróżnienie czy chodzi o kary umowne, czy odszkodowanie na zasadach ogólnych. Rację przyznać trzeba powódce, że brak jest podstaw do przyjęcia odpowiedzialności pozwanej zgodnie z art. 34 ust 1 u.u.o., a jej roszczenia mogłyby być ewentualnie rozpatrywane na gruncie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem mając powyższe na uwadze powództwo oddalono, o czym orzeczono w pkt I wyroku.

W konsekwencji powyższego Sąd na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. zasądził od powódki na rzecz pozwanej w pkt II wyroku koszty procesu faktycznie przez nią poniesione w kwocie 3.617 zł. Na koszty poniesione przez pozwaną złożyła się kwota: 3.600 zł – wynagrodzenie pełnomocnika, 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa.

SSR Iwona Szczepańska