Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Koninie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 20 stycznia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Koninie, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy Karolina Królikowska-Ziółkowska

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2021 r. w Koninie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 4.499,99 zł (cztery tysiące czterysta dziewięćdziesiąt dziewięć złotych, dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 września 2018 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.416,96 zł (tysiąc czterysta szesnaście złotych, dziewięćdziesiąt sześć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Koninie kwotę 1.155,66 zł (tysiąc sto pięćdziesiąt pięć złotych, sześćdziesiąt sześć groszy) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Koninie;

V.  nakazuje ściągnąć z zasądzonego w pkt. I (pierwszym) niniejszego wyroku roszczenia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Koninie kwotę 73,76 zł (siedemdziesiąt trzy złote, siedemdziesiąt sześć groszy) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Koninie.

Asesor sądowy Karolina Królikowska-Ziółkowska

Sygn. akt I C 1875/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 września 2018 r. M. P. wniosła o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. (dalej: (...) S.A.) na swoją rzecz kwoty 4.800,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych.

Argumentując swoje stanowisko podała, że dnia 02 czerwca 2018 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której uszkodzeniu uległ należący do niej pojazd R. (...) o nr rej. (...). W dniu zdarzenia M. P. łączyła z (...) S.A. umowa ubezpieczenia auto-casco. Powódka zgłosiła szkodę pozwanej, która po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym przyznała i wypłaciła odszkodowanie w kwocie 11.600,00 zł. Powódka zwróciła się do pozwanej o zagospodarowanie tzw. pozostałości w cenie zaproponowanej w wycenie sporządzonej przez ubezpieczyciela, która oświadczyła, iż nie ma takiej możliwości. Za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika powódka wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy i dopłatę odszkodowania. W odpowiedzi na powyższe (...) S.A. podtrzymało swoje stanowisko. W związku faktem, iż wypłacona dotychczas kwota nie rekompensowała szkody, powódka dochodzi zwrotu należnego jej odszkodowania oraz poniesionych kosztów wyceny w kwocie 599,99 zł.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności za następstwa zdarzenia z dnia 02 czerwca 2018 r., zarzucił natomiast, że wypłacił stronie powodowej pełne przysługujące odszkodowanie. Koszty dochodzone przez M. P. zdaniem ubezpieczyciela należy uznać za nieuzasadnione i znacznie zawyżone, zaś dołączona przez powódkę opinia prywatnego rzeczoznawcy jej błędna, ponieważ rzeczoznawca wyliczył wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym w innym systemie eksperckim niż to wynika z umowy ubezpieczenia (wyliczenie w Infoekspert zamiast Eurotax).

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 02 czerwca 2018 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd R. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność M. P.. M. P. w chwili zdarzenia posiadała ubezpieczenie AC w (...) S.A. Szkodę zakwalifikowano jako szkodę całkowitą. Rynkową wartość pojazdu ubezpieczyciel wycenił na kwotę 20.500,00 zł, zaś wartość pozostałości na kwotę 8.900,00 zł, w konsekwencji w toku postępowania likwidacyjnego wypłacono M. P. odszkodowanie w wysokości 11.600,00 zł.

Okoliczność bezsporna.

Przy zawarciu umowy ubezpieczenia wartość pojazdu określono przy pomocy systemu Eurotax.

Dowód: polisa – k. 10, szczegóły polisy – k. 270-272.

Szkoda całkowita w AC jest rozumiana jako uszkodzenie pojazdu w takim zakresie, że koszty jego naprawy ustalone według zasad określonych w § 18 ust. 2 przekraczają 70% wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania (§ 3 pkt. 57). Wartość pojazdu ustalana jest na podstawie aktualnych na dzień ustalenia tej wartości notowań rynkowych cen pojazdu danej marki, modelu i typu, z uwzględnieniem jego pochodzenia, roku produkcji, daty pierwszej rejestracji, wyposażenia, przebiegu, ilości właścicieli, wcześniejszych napraw, stanu technicznego i charakteru eksploatacji; w przypadku braku notowań rynkowych danego pojazdu wartość pojazdu ustala się metodą wyceny indywidualnej; w przypadku pojazdu fabrycznie nowego, którego nabycie jest potwierdzone fakturą VAT: a) w okresie 6 miesięcy od dnia wystawienia faktury VAT określa się na podstawie tej faktury VAT, o ile nie jest ona niższa od wartości pojazdu wynikającej z notowań rynkowych, b) jeśli wartość pojazdu określona w fakturze VAT jest niższa od wartości wynikającej z notowań rynkowych, wartość pojazdu ustala się na podstawie notowań rynkowych, c) wartość pojazdu ustalona na podstawie faktury VAT nie ulega zmianie dla celów umowy AC lub umowy PAO w okresie 6 miesięcy od dnia wystawienia tej faktury VAT (§ 3 pkt. 87). W celu ustalenia, czy zachodzi przypadek szkody całkowitej, wartość pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania porównuje się do kosztów naprawy pojazdu ustalonych według zasad określonych w ust. 2.2. Koszty naprawy pojazdu stanowiące podstawę do ustalenia, czy zachodzi przypadek szkody całkowitej, ustala się na podstawie kalkulacji kosztów naprawy sporządzonej przez (...) według zasad zawartych w systemie Audatex, Eurotax lub DAT, z zastosowaniem: norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu, stawki za roboczogodzinę ustalonej przez (...) w oparciu o średnie ceny usług autoryzowanych stacji obsługi pojazdów działających na terenie miejsca zamieszkania ubezpieczonego lub osoby, o której mowa w § 3 pkt 35 lit. a, cen części zamiennych zawartych w systemie Audatex, Eurotax lub DAT, ustalonych według wariantu serwisowego; cen materiałów lakierniczych i normaliów zawartych w systemach Audatex, Eurotax lub DAT.3. Koszty naprawy, o których mowa w ust. 2, nie stanowią podstawy do ustalenia wysokości odszkodowania. W razie powstania szkody całkowitej wysokość odszkodowania ustala się w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania pomniejszonej o wartość rynkową pozostałości, a w przypadku zastosowania opcji Auto Wartość 100% – w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu na dzień zawarcia umowy AC pomniejszonej o wartość rynkową pozostałości, o ile w czasie trwania umowy AC nie nastąpiła zmiana stanu technicznego pojazdu w odniesieniu do stanu z dnia zawarcia umowy AC. Za zmianę stanu technicznego uważa się powstałe w okresie ubezpieczenia i nienaprawione uszkodzenia, nietechnologiczną naprawę lub zdekompletowanie pojazdu. Jeżeli taka zmiana nastąpiła, (...) określa odszkodowanie w oparciu o wartość pojazdu uwzględniającą tę zmianę, ustaloną na dzień zawarcia umowy AC. Wartość rynkowa pozostałości jest ustalana indywidualnie, w zależności od rozmiaru uszkodzeń i stopnia zużycia eksploatacyjnego pojazdu lub jego części (zespołów) (§ 18).

Dowód: OWU – k. 98v w zw. z k. 102.

Wysokość kosztów naprawy samochodu marki R. (...) o nr rej. (...) powstałych w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 02 czerwca 2018 r. ustalona według systemu Audatex przy zastosowaniu nowych części oryginalnych pochodzących z sieci dealerskiej R. dla zakresu uszkodzeń ustalonego na podstawie analizy akt postępowania przy średniej stawce robocizny stosowanej przez zakłady działające na terenie województwa (...) w 2018 roku wynosi 81.558,78 zł brutto. Wysokość kosztów naprawy samochodu marki R. (...) o nr rej. (...) powstałych w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 02 czerwca 2019 r. ustalona według systemu Audatex przy zastosowaniu nowych części alternatywnych pochodzących spoza sieci dealerskiej R. wyprodukowanych przez producenta tego samego, który dostarcza części producentowi pojazdów R. ale bez logo producenta, a w przypadku braku takich części zastosowano części oryginalne dla zakresu uszkodzeń ustalonego na podstawie analizy akt postępowania przy średniej stawce robocizny stosowanej przez zakłady działające na terenie województwa (...) w 2018 roku wynosi 73.030,02 zł brutto.

Wartość rynkowa samochodu marki R. (...) z wyposażeniem opisanym w aktach sprawy na dzień powstania szkody 02 czerwca 2018 r. ustalona przy pomocy eksperckiego systemu informacyjnego Eurotax G.’s baza danych (...) wynosiła 20.500,00 zł brutto.

Wartość rynkowa pojazdu marki R. (...) po szkodzie z dnia 02 czerwca 2018 r. ustalona przy pomocy eksperckiego systemu informatycznego Info Ekspert baza danych (...) z zastosowaniem ceny pojazdu na dzień powstania szkody ustalonej na podstawie Eurotax Glass’s (...) wynosiła około 5.000,00 zł brutto.

Wysokość szkody w pojeździe powódki ustalona metodą różnicową (jako szkoda całkowita) wynosi 15.500,00 zł brutto.

Dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej R. W. k.127-163 w zw. z k. 253.

M. P. poniosła koszt prywatnej ekspertyzy w wysokości 599,99 zł.

Dowód: faktura – k. 74.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, w aktach szkody oraz na opiniach biegłego R. W..

Sąd dał wiarę wskazanym w ustaleniach stanu faktycznego dokumentom, gdyż ich autentyczność i treść nie była kwestionowana przez strony, zaś Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Przed przystąpieniem do oceny złożonych przez biegłego R. W. opinii wskazać należy, że w realiach rozpoznawanej sprawy sporządzono dwie opinie w oparciu o dwa różne programy eksperckie: Info-ekspert oraz Eurotax. Powyższe było spowodowane przede wszystkim faktem, iż strona pozwana wskazywała na konieczność sporządzenia kalkulacji w oparciu o program Eurotax, tj. program „zgodny z zapisami umowy” – k.168. Sąd ustalając stan faktyczny sprawy oparł się wyłącznie na pierwotnej opinii na podstawie programu Info-ekspert, albowiem wbrew twierdzeniom ubezpieczyciela - nie zachodziły podstawy do określenia wartości pojazdu na dzień szkody wyłącznie w oparciu o system ekspercki Eurotax, co zostanie szczegółowo wyjaśnione w dalszej, prawnej części uzasadnienia. W konsekwencji za wiarygodne i w pełni przydatne Sąd uznał opinię złożoną przez biegłego sądowego R. W. oraz wyjaśnienia biegłego sporządzone na piśmie na podstawie art. 286 k.p.c. w zw. z art. 296 k.p.c. w zw. z art. 271 ^{( 1 )}k.p.c. Opina wraz z wyjaśnieniami, w połączeniu z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, tworzą spójny i niebudzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego stan faktyczny, a przez to w pełni zasługują na wiarę. Opinia była rzetelna i sporządzona z uwzględnieniem pełnej dokumentacji uszkodzeń auta. Zarówno wnioski końcowe opinii, jak i uzasadnienie, były dla Sądu jasne i kategoryczne. Opinia biegłego została sporządzona wedle tezy dowodowej wysnutej przez Sąd, a komunikatywność sformułowań pozwala na zrozumienie wyrażonych ocen i poglądów oraz sposobu dochodzenia do wniosków końcowych, co więcej nie zawiera ona również wewnętrznych sprzeczności. Przechodząc do analizy pierwotnej opinii wskazać należy, że pełnomocnik strony powodowej po upływie terminu do złożenia zarzutów do opinii pierwotnej (zobowiązanie z dnia 16.10.2019 r., otrzymane 21 października 2019 r., zaś zarzuty złożone w wykonaniu zobowiązania z dnia 23 stycznia 2020 r.) wskazała, że biegły winien był w swojej opinii uwzględnić korektę za przebieg pojazdu. Biegły R. W. wyczerpująco wskazał, dlaczego nie uwzględnił ww. okoliczności podnosząc, że do akt sprawy nie została przedłożona żadna dokumentacja serwisowa, w związku z czym nie było możliwe uwzględnienie przez biegłego wskazanych przez stronę powodową okoliczności (k. 254), zaś Sąd przedstawione przez biegłego stanowisko uznał za w pełni uzasadnione.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie M. P. w znacznej części zasługiwało na uwzględnienie.

W odniesieniu do pierwszego żądania wskazać należy, że powódka wywodziła jego podstawę z zawartej z pozwanym zakładem ubezpieczeń umowy - ubezpieczenia autocasco (AC). W niniejszej sprawie bezsporny między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia powodującego szkodę, zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia autocasco i co do zasady - fakt umownej odpowiedzialności (...) S.A. Istota sporu sprowadzała się do ustalenia wysokości należnego odszkodowania z umowy ubezpieczenia autocasco w świetle OWU. Normatywną podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowi przepis art. 805 § 1 k.c. Zgodnie z powołanym przepisem przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Sposób ustalania wysokości świadczenia oraz wypłaty odszkodowania uregulowany był w ogólnych warunkach ubezpieczeń komunikacyjnych (...), zatwierdzonych uchwałą zarządu (...) S.A. nr (...), które stanowiły podstawę wzajemnych praw i obowiązków stron umowy, tj. poszkodowanej oraz pozwanego.

Wskazać należy, że szczegółowa analiza § 18 OWU – wbrew twierdzeniom strony pozwanej – nie uzasadnia dokonania wyliczeń w konkretnym systemie eksperckim. Na rozprawie w dniu 17 listopada 2020 r. pełnomocnik pozwanego został zobowiązany przez Sąd do wskazania podstawy prawnej dokonania wyliczeń w systemie eksperckim Eurotax w terminie 7 dni pod rygorem oceny odmowy przedstawienia dowodu. W odpowiedzi na powyższe pełnomocnik pozwanego wskazał § 18 OWU, przy czym podkreślił, że skoro wartość pojazdu przy zawieraniu umowy ubezpieczenia została określona przy użyciu systemu Eurotax, to wszelkie dalsze wyliczenia muszą być przeprowadzone w tym systemie. Jednocześnie zaznaczył, że powyższe wynika wprost z zapisów OWU (nie podając konkretnego postanowienia), oraz z pokrycia ubezpieczeniowego. Z uwagi na powyższą argumentację §18 OWU został szczegółowo przeanalizowany przez Sąd rozpoznający niniejszą sprawę, przy czym Sąd doszedł do wniosku, że powołane zastrzeżenie (nie powielając jego treści) wskazuje wyłącznie, że to koszty naprawy pojazdu stanowiące podstawę do ustalenia czy zachodzi przypadek szkody całkowitej powinny być ustalone na podstawie kalkulacji kosztów naprawy wg systemów: Audatex, Eurotax lub DAT. W OWU nie jest natomiast wprost wskazane, aby to wartość rynkowa samochodu objętego umową ubezpieczenia miała być wyliczona w oparciu o ww. systemy eksperckie. Takie ograniczenie nie jest róznież zawarte wbrew twierdzeniom ubezpieczyciela w zawartej polisie. Zauważenia wymaga, iż w ww. dokumencie wskazano wyłącznie, że wyposażenie pojazdu zostało wyliczone w oparciu o ww. program (k. 10) i poza sporem pozostaje, że kiedy zawierano polisę ubezpieczenia celem wyliczenia wartości pojazdu użyto programu Eurotax. Zdaniem Sądu to jednak system (...)Ekspert w sposób bardziej precyzyjny i przejrzysty ustala wartość pojazdu, co podkreślił sam biegły w swoich wyjaśnieniach (k. 253). Zdaniem Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę, aby w istocie ustalać wartość samochodu według konkretnego systemu eksperckiego, ubezpieczyciel winien w istocie wprowadzić takie zastrzeżenie umowne w ogólnych warunkach umowy lub w polisie, co powinno być w pełni zaakceptowane przez ubezpieczonego podczas zawierania umowy. Brak takiego postanowienia powoduje w istocie to, że powódka w toku prowadzonego postępowania sprostała ciążącemu na niej ciężarowi dowodu i wykazała zarówno poprzez złożoną ekspertyzę, jak i pierwotną opinię biegłego, że ubezpieczyciel zaniżył należne odszkodowanie. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę nie znajduje podstaw do ograniczenia wyliczeń do systemu eksperckiego Eurotax. Skoro strona pozwana wylicza wg ww. systemu należne odszkodowanie i wartość pojazdu, takie zastrzeżenie winno znaleźć odzwierciedlenie w zawartej umowie ubezpieczenia lub w OWU. Takiego postanowienia umownego nie ma, w związku z czym M. P. wykazała, że należne jej odszkodowanie zostało przez ubezpieczyciela zaniżone.

Wskazać należy, że skoro wartość rynkowa samochodu na dzień powstania szkody 02 czerwca 2018 r. wynosiła 20.500,00 zł brutto, zaś wartość rynkowa pojazdu po powstaniu szkody – 5.000,00 zł, to M. P. winna być wypłacona łączna kwota 15.500,00 zł brutto. Skoro powódka otrzymała bezspornie kwotę 11.600,00 zł, to należało powódce przyznać kwotę 3.900,00 zł (15.500,00 zł – 11.600,00 zł = 3.900,00 zł).

W odniesieniu do drugiego z roszczeń – dotyczącego zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy - Sąd uznał, że w realiach rozpoznawanej sprawy jest ono w pełni uzasadnione i znajduje ono podstawę w art. 471 k.c. Zgodnie z powołanym przepisem dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli ze szczególnego przepisu ustawy albo z czynności prawnej nie wynika nic innego, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności. Ciężar dowodu istnienia przesłanek odpowiedzialności kontraktowej, w świetle art. 6 k.c., spoczywał na stronie powodowej. M. P. winna tym samym wykazać w realiach sprawy takie przesłanki jak: niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, powstanie po stronie wierzyciela szkody w znaczeniu uszczerbku majątkowego, istnienie związku przyczynowego pomiędzy niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania a szkodą oraz potwierdzenie, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiada. Wszystkie te okoliczności w realiach sprawy zostały wykazane. Po otrzymaniu zawiadomienia ubezpieczyciel - jako profesjonalista, korzystający z wyspecjalizowanej kadry, powinien w pełni ustalić przesłanki swojej odpowiedzialności. W niniejszej sprawie pozwany miał bezsprzecznie możliwość prawidłowego wyliczenia szkody i tego nie uczynił, wobec czego nienależycie wykonał swoje zobowiązanie zaniżając należne odszkodowanie, zaś M. P., jako podmiot nieprofesjonalny była w pełni uprawniona do zweryfikowania stanowiska ubezpieczyciela u profesjonalisty. Koszty te pozostają tym samym w związku przyczynowym pomiędzy nienależytym wykonaniem zobowiązania, a powstaniem uszczerbku majątkowego u powódki, ponieważ zlecenie sporządzenia kalkulacji naprawy zawodowemu podmiotowi jest jedynym sposobem, który umożliwia weryfikację wyliczeń ubezpieczyciela. Tym samym zdaniem Sądu poszkodowanej przysługiwało od ubezpieczyciela roszczenie o zwrot kosztów prywatnej opinii (ekspertyzy) rzeczoznawcy.

Na uwzględnienie w całości zasługiwało roszczenie powódki w zakresie odsetek. Zgodnie z art. 817 § 1- 3 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Umowa ubezpieczenia lub OWU mogą zawierać postanowienia korzystniejsze dla uprawnionego niż określone w paragrafach poprzedzających. Roszczenie wynikające natomiast z art. 471 k.c. staje się wymagalne, zgodnie z dyspozycją art. 455 k.c., od chwili wezwania dłużnika przez wierzyciela do jego spełnienia. Podstawą prawną zasądzenia odsetek był art. 481 § 1 - 2 ² k.c. W myśl powołanych przepisów jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki maksymalne za opóźnienie). Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że skoro szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi w czerwcu 2018 r., zaś dnia 22 czerwca 2018 r. pełnomocnik M. P. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 600,00 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionej opinii, żądanie powódki w zakresie odsetek od dnia wniesienia pozwu co do całej kwoty objętej pozwem było w pełni uzasadnione.

W konsekwencji w pkt. I rozstrzygnięcia Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 4.499,99 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 września 2018 r. do dnia zapłaty, oddalając w pkt. II rozstrzygnięcia powództwo jako zbyt daleko idące.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zapadło w oparciu o zasadę wyrażoną w art. 100 k.p.c. Z kwoty 4.800,00 zł. stanowiącej wartość przedmiotu sporu, zasądzona została kwota 4.499,99 zł, stanowiąca 94% wartości przedmiotu sporu. Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów, strony powinny ponieść koszty procesu w takim stopniu, w jakim przegrały sprawę, a zatem: powódka w 6 % , a pozwany w 94 %.

W rozpoznawanej sprawie powódka poniosła koszty procesu w łącznej wysokości 1.617,00 zł. Na powyższą kwotę złożyły się: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900,00 zł określone w § 2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 z dnia 2015.11.05 ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł (załącznik do ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz. U. 2006 Nr 225 poz. 1635), zaliczka na biegłego w wysokości 600,00 zł oraz opłata sądowa w wysokości 100,00 zł. Pozwany poniósł koszty procesu w kwocie 1.717,00 zł, na którą to złożyły się koszty zastępstwa procesowego określone w § 2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265 t.j. z dnia 2018.01.30), zaliczka na biegłego w kwocie 800,00 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. Po stosunkowym rozdzieleniu kosztów procesu Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.416,96 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, która to kwota stanowi różnicę między kosztami faktycznie poniesionymi przez powódkę, a kosztami, które powinna ponieść w związku z przegraniem sprawy w 6% (1617,00 zł – (3.334,00 zł x0,06) = 1.416,96 zł).

W toku procesu powstały nieuiszczone koszty sądowe w łącznej wysokości 1.229,42 zł, obejmujące brakującą część zaliczki na wynagrodzenie biegłego. Obowiązkiem ich poniesienia, stosownie do dyspozycji art. 113 ust. 1 i 2 pkt 1 u.k.s.c. należało obciążyć strony, proporcjonalnie do tego w jakiej części każda z nich wygrała i odpowiednio – przegrała proces. W świetle powołanych przepisów kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Koszty nieobciążające przeciwnika sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji nakazuje ściągnąć z roszczenia zasądzonego na rzecz strony, której czynność spowodowała ich powstanie. (...) S.A. przegrało sprawę w 94%, a zatem pozwany jest obowiązany uiścić na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Koninie kwotę 1.155,66 zł (pkt IV rozstrzygnięcia). M. P. przegrała sprawę w 6%, a zatem zgodnie z ww. przepisem w pkt. V rozstrzygnięcia nakazano ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Koninie z zasądzonego w pkt. I roszczenia kwotę 73,76 zł.

Asesor sądowy Karolina Królikowska-Ziółkowska